woest kijk ik hem aan
de ooievaar

een duivelshoorn in zijn gezicht
half open
gitzwarte ogen
brandvegen erom

rechtstreeks uit de hel

op hoge poten
symbool van de geboorte

mijn poriën huilen
mijn kind giert al lang

al lang niet meer door mijn aderen

hij spreidt zijn vleugels
schaduw

ambtenaar van de duivel