woest kijk ik hem aan
de ooievaar
een duivelshoorn in zijn gezicht
half open
gitzwarte ogen
brandvegen erom
rechtstreeks uit de hel
op hoge poten
symbool van de geboorte
mijn poriƫn huilen
mijn kind giert al lang
al lang niet meer door mijn aderen
hij spreidt zijn vleugels
schaduw
ambtenaar van de duivel